Ik zit hier naar het scherm te staren en heb gewoon geen inspiratie voor deze week. Het wordt dus waarschijnlijk een korte blog.

Lexi was totaal niet in haar hum. Erg huilerig, hangerig en poeperig. Niets was goed. Op zulke momenten baal ik dat ik alleen met Lexi thuis ben. Niemand om even mee te sparren wat ik op dat moment het beste kan doen.

Lexi was niet in haar hum

Op een gegeven moment was ze zo aan het huilen, maar echt zo’n huil door merg en been, alsof ze vanbinnen wordt opgegeten, dat ik zelf ben gaan meehuilen. Dat heeft natuurlijk totaal geen zin maar goed het luchtte wel op. Ik denk dat ze iets van een buikgriepje of iets dergelijks gehad heeft. Maar men…. Zulke dagen zijn echt extreem vermoeiend. Heel het huishouden ligt ook op zijn gat (sowieso niet meer prioriteit #1). Lexi sliep alleen bij mij in mijn armen en zodra ik haar wilde wegleggen, of het nu een half uur, uur of twee uur later was, werd ze krijsend wakker. Dus wat doe je dan als mama, juist, je nestelt jezelf op de bank met genoeg eten en drinken binnen handbereik, knuffelt de hele dag met de kleine terwijl je heel Netflix aan het afstruinen bent naar die ene goede film of serie. Stiekem ook wel heel lekker zulke dagen, maar nog tien keer zo vermoeiend lijkt wel.

Lexi is sowieso geen meisje die het fijn vindt om zichzelf te vermaken. In de box ‘spelen’, daar doet ze niet aan. Ondertussen wordt ze ook echt wel te zwaar om de hele dag mee te zeulen. In de draagzak is een goede tijdelijke oplossing maar ook dan ben je na een paar uur echt helemaal gaar. De draagzak is wel de perfecte oplossing om toch dagelijks te kunnen stofzuigen. Lexi vindt het heerlijk en dommelt snel in slaap van het geluid.

Slaap

En over slaap gesproken, volgens mij hebben wij ontzettend mazzel met ons meisje. Ze krijgt haar laatste voeding ergens tussen 21:30-22:30 en slaapt door tot een uur of 09:00 met vaak één, soms twee, voedingen. Met onze nachtrust zit het dus wel goed. Ik moet ook zeggen dat ik het helemaal niet erg vindt wanneer ze in de nacht voor een voeding komt. Sowieso al fijn voor mijn borsten zelf die anders echt op knappen staan, maar ook om even zo’n heerlijk intiem momentje te hebben in alle rust. Ik slaap ook supersnel weer na de nachtvoeding, dankjewel hormonen! Het blijft bijzonder hoe de natuur dit voor elkaar speelt. Voorheen sliep ik bijvoorbeeld ook erg vast terwijl ik nu echt direct wakker ben bij het eerste smakgeluidje van Lexi. Het wil zelfs nog wel eens voorkomen dat ik wakker wordt omdat ik vermoed dat Lexi zo honger heeft en zij binnen vijf minuten ook daadwerkelijk komt voor voeding.

Oefenen met het flesje

Langzaamaan beginnen we Lexi ook weer te laten wennen aan de fles. In de eerste weken van haar leven kreeg ze alleen maar met de fles afgekolfde melk. Toen ze eenmaal aan de borst ging kon ik het niet meer om Lexi een fles te geven, ik geniet er zo van dat ze nu zonder problemen uit de borst drinkt. Omdat ik over een week of zes weer begin met werken is het wel zo handig dat zij tegen die tijd ook weer goed uit de fles drinkt. Daarom dat ik nu weer begin met afkolven zodat papa haar kan laten wennen (en een voorraadje kan opbouwen). Bij mij pakt ze sowieso geen fles, komt vast omdat ze weet dat het bij mij niet hoeft. Waarschijnlijk denkt ze dat niet bewust maar instinctief weet ze dat gewoon. Weer zoiets moois van moeder natuur.

Volgende week hoop ik jullie weer meer te kunnen vertellen, voor nu is het echt even op.

En jij?

Ik ben heel benieuwd wanneer bij jou en je kindje die onrustige periodes ontstaan. Sprongetjes, tandjes of krampjes?
Laat je iets van je horen? Ik ben benieuwd.

Liefs, Shireen