Deze week staat in het teken van mentaal voorbereiden en mijn oude vertrouwde leventje achter me laten. Samen duiken we de laatste fase in, waarin we ons voorbereiden op de bevalling en ons nieuwe leven met kleintje.
Nesteldrang
De nesteldrang uit zich bij mij in een soort druk dat ik dingen klaar wil hebben en af wil ronden. Gelukkig kwam daar aan het begin van de week schot in; schoonvader en oom kwamen klussen aan de babykamer. Wat een wandkastje, lampje en wat plankjes een verschil kunnen maken! Het is nu een echt kamertje waarin ik nu lekker kan rommelen om het helemaal leuk aan te kleden. Verder toog ik met een boodschappenlijstje op zak naar de babywinkel om dingen als lakentjes, badstandaard, extra aankleedkussen en flesje te kopen. De boel is nog niet helemaal compleet, maar we zijn inmiddels al een heel eind. Tijd om ook de eerste babywasjes te draaien. Al die kleertjes op het wasrek, wat een aandoenlijk gezicht!
Voorlichtingen
Met mijn schoonmoeder ging ik gezellig naar de borstvoedingsvoorlichtingsavond. In ruim anderhalf uur kregen we een bak aan informatie over ons uitgestort. Aan de vragen van de anderen maakte ik op dat ik toch heel veel al wel weet of door heb. Als ik vertrouw op mijn gevoel en kennis, en goed communiceer met de kraamverzorgster, dan gaat het me vast lukken om ons kleine meiske te laten groeien op mijn melk.
En Peter en ik gingen naar een ‘bevallingscursus in 1 middag’. Met vier stellen doorliepen we interactief alle fases van de bevalling. Het was heel praktijkgericht en visueel, we konden alle vragen stellen en ondervonden bijvoorbeeld hoe het is om op een bal je ademhaling te sturen. Na afloop merkte ik dat het me rust gaf de bevalling zo door te hebben genomen. En ik vind het heel fijn dat Peter dezelfde informatie heeft gekregen.
Klaar voor?
Als we de komende tijd de vluchttas klaarzetten en wat wensen voor de bevalling op papier hebben, is Peter er nu wel klaar voor, zegt hij. Die avond krijg ik ineens een enorme pijnscheut in mijn buik. Kort maar fel. Ik weet wel meteen dat het een indalingswee is, maar schrik van de pijn die het doet. Een echte wee schijnt nog meer pijn te doen... dat wordt wat! En direct daarna besef ik; ik ben er mentaal nog niet klaar voor. Mijn hoofd zit nog te vol met alles wat nog ‘moet’ gebeuren vóórdat...
Hopelijk lukt het me om tijdens mijn verlof die mentale tunnel in te duiken en me te focussen op wat komen gaat. Waar ik het verlof vorige week nog heel abstract vond, begin ik er steeds meer behoefte aan te hebben. De dingen voorbereiden die ik nog wil doen en te rusten als nodig. Dat lukt me toch minder als ik overdag mijn energie aan mijn werk geef. Bovendien is het lichamelijk de laatste paar dagen een stuk zwaarder geworden; kortademig, benauwd, hartkloppingen en indalingskrampen.
Laatste werkdag
Aan het einde van deze week was het dan dus toch zover; mijn laatste werkdag. Niet meer nog even snel dit oplossen of dat nog even oppakken, maar alles overdragen aan mijn vervanging en loslaten. Lichamelijk had ik het waarschijnlijk nog wel iets langer volgehouden, maar om het aantal verlofdagen hoef ik het niet te laten en plak zelfs nog een maandje vakantie achter mijn verlof aan. Vijf maanden niet werken. In vijf maanden een volledig nieuw leven omarmen. Mijn werk zal er tegen die tijd wel heel anders uitzien. Letterlijk omdat ik een andere werkruimte krijg en figuurlijk omdat we middenin een reorganisatie zitten én op een volledig nieuwe manier gaan werken. Spannend, maar ik vind mijn weg vast wel weer. Ik trakteer iedereen op mijn roze baksels en word verwend met kadootjes en knuffels. Tot in mijn nieuwe leven!
En jij?
Wat zijn jou of jullie voorbereidingen op de bevalling?
Laat je onderaan deze pagina jouw reactie achter?