Vaginaal bloedverlies begin zwangerschap

In het begin van de zwangerschap (in de eerste 16 weken) kan vaginaal bloedverlies regelmatig voorkomen. Dat kan even schrikken zijn, maar gelukkig duidt het lang niet altijd op een miskraam of ander probleem. In 50% van de gevallen is bloedverlies in het eerste trimester van de zwangerschap dan ook zonder onderliggende problemen. Vooral als je geen buikpijn hebt bij je bloedverlies, is er meestal geen reden tot zorgen. Wel is het altijd belangrijk om toch contact op te nemen met je verloskundige in dit geval, zodat een miskraam kan worden uitgesloten.

Redenen voor vaginaal bloedverlies zwangerschap

De volgende redenen kunnen ervoor zorgen dat je in het begin van de zwangerschap last hebt van vaginaal bloedverlies:

• Bloeden van baarmoedermond: door de vele dunne bloedvaten die zich in de baarmoedermond bevinden, afgedekt door maar een heel dunne huid, kan het zijn dat hierdoor bloedverlies ontstaat. Dit in combinatie met je huid die dunner wordt tijdens de zwangerschap en een betere doorbloeding, maakt het waarschijnlijk dat de bloedvaatjes gemakkelijker beschadigen en je dus gaat bloeden.
• Pseudo-menstruatie: dit houdt in dat je tijdens de zwangerschap ieder keer een beetje gaat bloeden op de dagen waarop anders de menstruatie was begonnen.
• Vrijen: tijdens seksuele gemeenschap kan in de baarmoedermond een wondje veroorzaakt worden, wat voor bloedverlies kan zorgen. Dat is volledig ongevaarlijk en betekent absoluut niet dat je niet mag vrijen.
• Innestelingsbloeding: wanneer de bevruchte eicel zich innestelt in de baarmoederwand vroeg in de zwangerschap, kan dit een beetje bloedverlies opleveren. Dat is volledig onschuldig en volkomen normaal en wordt de innestelingsbloeding genoemd. Dat kan soms vroeg in de zwangerschap lijken op een lichte menstruatie, waardoor sommige vrouwen het dan ook verwarren hiermee en denken dat ze niet zwanger zijn.
• Bloedverlies vanuit de rand van de placenta: wanneer de baarmoeder gaat groeien wordt de placenta mee omhoog ‘getrokken’ wat voor spanning kan zorgen aan de randen, waardoor de vaatje beschadigd kunnen raken en bloedverlies kunnen geven. Ook dit is geen reden tot zorgen.
• Buitenbaarmoederlijke zwangerschap: als de bevruchte eicel zich niet in de baarmoeder nestelt maar daarbuiten, is er sprake van een buitenbaarmoederlijk zwangerschap, meestal in de eileider. Zo’n zwangerschap moet zo snel mogelijk worden stopgezet omdat anders ernstige complicaties kunnen optreden. Hierbij krijg je vaak hevige buikpijn die alle andere klachten, waaronder bloedverlies, overheerst.
• Bloedingen vanuit de placenta: in het begin van de zwangerschap ligt de placenta nog rondom de hele baarmoeder, ook de baarmoedermond. Daardoor kan er makkelijk bloedverlies optreden vanuit de placenta. Later in de zwangerschap wordt de placenta meer omhoog ‘getrokken’ door de groeiende baarmoeder, waardoor dit niet meer zo snel zal voorkomen.
• Miskraam: bij de helft van de miskramen is het eerste teken ervan vaginaal bloedverlies. Dit wordt vaak steeds erger, en daarbij kan je ook hevige buikpijn krijgen.

Wat moet ik doen bij bloedverlies tijdens de zwangerschap?

Als je een klein beetje bloedverlies hebt, dan hoef je niet perse gelijk de verloskundige te bellen, maar kun je gerust afwachten wat er gebeurt. Behalve als je het zelf natuurlijk fijner vindt wel meteen te bellen. Bij bloedverlies na het vrijen hoef je ook niet gelijk de verloskundige te bellen, omdat dat bijna altijd onschuldig is.

Als er naarmate de tijd vordert buikkrampen bij komen of het bloedverlies steeds erger wordt, kan je het beste gelijk de verloskundige bellen.

Onderzoek bij bloedverlies tijdens de zwangerschap

Natuurlijk wil je graag weten waardoor het bloedverlies werd veroorzaakt. Dat kan op verschillende manieren onderzocht worden door je verloskundige of arts, afhankelijk van de hoeveelheid bloedverlies en andere klachten.

• Echo: met een echo kan door de verloskundige gemakkelijk worden gezien of de baby nog leeft om dus een miskraam uit te sluiten of vast te stellen. Dat kan afhankelijk van hoeveel weken je zwanger bent een inwendige echo of uitwendige echo zijn.
• Inwendig onderzoek: door middel van inwendig onderzoek kan je verloskundige of arts voelen of er ontsluiting is en of er weefsel voelbaar is in de vagina, wat bij een miskraam kan voorkomen.
• Bloedonderzoek: met bloedafname kan je verloskundige na de 8 weken zwangerschap je rhesusfactor bepalen. Met een negatieve rhesusfactor moet er namelijk met een miskraam na 10 weken zwangerschap anti D worden toegediend aan de moeder
• Speculumonderzoek: met een eendenbek kan de arts of verloskundige in je vagina zien of er een wondje in de baarmoedermond zit.

Alles weten over zwangerschapskwaaltjes en complicaties? Dat kan met onze zwangerschapscursus, deel van het online cursuspakket van 12 cursussen, vergoed door de meeste zorgverzekeraars!