Wat is eiceldonatie?

Bij eiceldonatie worden (onbevruchte) eicellen door een vrouw (de eiceldonor) afgestaan aan een andere vrouw. De gedoneerde eicellen worden bij een andere vrouw ingebracht, met als doel dat een zwangerschap wordt gestart. Eicellen worden meestal ingebracht bij vrouwen die zwanger willen worden, die zelf geen (gezonde) eicellen meer produceren maar wel een gezonde baarmoeder hebben en dus nog wel zwanger kunnen raken. Bijvoorbeeld wanneer vrouwen in de vervroegde overgang raken. Eiceldonatie komt ook voor bij draagmoeders. Deze vrouwen willen dan wel draagmoeder zijn, maar ze willen niet dat hun eigen eicel bevrucht wordt.

Hoe gaat eiceldonatie in z’n werk?

Bij een eiceldonatie krijgt de eiceldonor 2 tot 4 weken lang een behandeling waarbij met injecties hormonen worden ingespoten. Door deze injecties gaan meerdere eicellen rijpen. Vervolgens worden de eicellen ‘geoogst’ door middel van een punctie. Dit betekent dat de eicellen uit de baarmoeder worden gehaald (dit is meestal een pijnlijke behandeling), waarna de eicellen buiten de baarmoeder worden bevrucht met spermacellen. Als de sterkste eitjes bevrucht zijn, worden deze teruggeplaatst (maximaal 2) in de baarmoeder van de vrouw die zwanger wil worden. Als een eitje zich innestelt in de baarmoeder is de vrouw zwanger. Op deze manier wordt ook een IVF-behandeling uitgevoerd.

Eiceldonor vinden

Sinds 2004 is het lastiger om een eiceldonor te vinden, omdat sinds dien alle donoren wettelijk worden geregistreerd, waardoor het aantal donoren is afgenomen.

• Bekende eiceldonor. Het kan zijn dat er iemand in jullie omgeving is die je wil helpen bij jullie kinderwens. Het is hierbij erg belangrijk dat er goede afspraken worden gemaakt om teleurstellingen te voorkomen. De eiceldonor is namelijk de biologische moeder van het kind. Het is verstandig om een donorcontract op te stellen.
• Onbekende eiceldonor. Als je kiest voor een onbekende eiceldonor maak je gebruik van de eicelbank. Bij de eicelbank zullen ze een eiceldonor kiezen die het meest in de buurt komt van jullie fysieke en medische kenmerken.
• Zelf zoeken naar een eiceldonor. Dit zou kunnen door een potentieel geschikte vrouw in jullie omgeving te vragen. Houd hierbij in je achterhoofd; het is niet niks wat je vraagt aan iemand. Ook kun je een oproep doen in een tijdschrift of via bemiddelingswebsites.
• Eiceldonor uit het buitenland. In landen in het buitenland zijn de regels voor eiceldonatie minder streng en kunnen donoren om een financiële vergoeding vragen. Dit gaat vooral om klinieken in: België, Spanje, Amerika, Rusland en Griekenland.
• Anonieme ruildonatie. In België is het mogelijk om bij een kliniek eicellen te ruilen. Dus heb je zelf wel een donor gevonden, maar wil je liever een anonieme donor, is dit ook een optie.

Traject eiceldonor

Om eiceldonor te worden moet je een uitgebreid psychisch en lichamelijk onderzoek ondergaan. Het is belangrijk dat eiceldonoren vrijwillig, gemotiveerd en gezond en fit zijn. Daarnaast mogen er geen erfelijke ziektes voorkomen in de familie.

Het kan zijn dat de vruchtbaarheid van de eiceldonor afneemt. Daarom wordt ook gekeken naar de kinderwens van de donor en of de donor zelf al kinderen heeft gekregen. Ook wordt gecheckt of de (eventuele) partner van de donor op de hoogte is en achter dit traject staan. En van te voren wordt ook goed besproken in hoeverre er open wordt gesproken over de eiceldonatie.

Vrouwen die eicellen doneren aan eicelbanken in Nederland krijgen een vaste vergoeding, maar er zit geen commercieel doel achter. Als wensouders zelf een eiceldonor meenemen naar de eicelbank, is het gebruikelijk dat de wensouders de eiceldonor van een vergoeding voorzien. Ook hierover moeten van te voren duidelijke afspraken worden gemaakt.